Sweet home Alabama
Bestemming twee: Alabama!
Op 17 september vloog ik naar mijn tweede bestemming. Ik vloog naar Atlanta, waar mijn goede vriendin Lacey en haar moeder mij stonden op te wachten. Ze vertelden me dat Atlanta een van de gevaarlijkste steden in Amerika is. Toen we een verkeerde afslag namen, gingen alle deuren direct op slot en kwam er een flesje pepperspray tevoorschijn omdat ze hun pistool waren vergeten. Geen wonder dat ik Amerika soms een beetje eng vind.
Na drie uur rijden kwamen we aan in Alabama. Op het verkeersbord van Alabama stond echt “Sweet Home Alabama”. Helaas was ik te laat voor een foto, maar het gaf wel een echt Amerikaans gevoel, iets wat ik in Miami niet echt had door de vele Zuid-Amerikanen die daar wonen.
Tijdens mijn verblijf in Alabama sliep ik in de caravan van Lacey’s ouders. Dit was niet zomaar een Nederlandse caravan. Nee, neem een grote Nederlandse caravan en verdubbel die, dan heb je hun caravan. Deze caravan was groter dan de gemiddelde Nederlandse vrachtwagen. Hij had twee slaapkamers, twee badkamers, een keuken en een woonkamer. De slaapkamer waarin wij sliepen, kon ook worden omgebouwd tot een garage. Ze hadden dan ook twee quads en een motor bij zich.
Lacey en haar moeder hadden me al gewaarschuwd voor haar vader. Hij kon nogal direct zijn. Nou, top, ik ben opgegroeid in Nederland, dus kom maar op! Ik weet niet waarom, maar hij noemde me de hele week Margarita. O well.
De hele week stond in het teken van de bruiloft van Lacey. Er moest nog veel geregeld en gekocht worden. Ik werd overal mee naartoe gesleept en betrokken bij alles. Ook lieten ze me echte, typisch Amerikaanse dingen zien, zoals Walmart en Cracker Barrel.
Later die week ontmoette ik vrienden van Josh en Lacey. Zij kwamen uit Alabama, en dat was ook zeker te horen. Ze namen ons mee naar het centrum van Alabama en lieten ons zien hoe het daar aan toegaat. Er werd veel gepraat over wapens en politiek. Dit is ook niet zo vreemd, aangezien de verkiezingen in november zijn.
Later die week was het zover: de bruiloft van Lacey en Josh. Het was een typische Amerikaanse bruiloft met bruidsmeisjes en bloemenmeisjes. Lacey’s vader, met wie ik inmiddels goed overweg kon, had tegen de hele familie gezegd dat ik Maritha heet, maar dat hij me Margarita noemt omdat dat makkelijker te onthouden is. Tja, ze delen DNA, dus inmiddels noemde iedereen me, voor de grap, Margarita.
Ik moet toegeven, Amerikanen zijn erg vriendelijke mensen. Ze zijn ook zeker luid. Veel familieleden en vrienden kwamen naar me toe om te vragen waar ik vandaan kwam, wat mijn plannen waren, en gewoon voor een leuk gesprek. Nu zijn Amerikanen vaak een beetje oppervlakkig, maar ik had wel het gevoel dat de meesten echt geïnteresseerd waren.
Na de ceremonie begon de muziek en iedereen begon te dansen. Beide families waren gek op countrymuziek en dat werd dan ook bijna de hele avond gedraaid. Aan het einde van de avond moest ik hen toch een beetje Nederlandse cultuur meegeven, en we hebben de polonaise gelopen op Frans Bauer’s “Heb je even voor mij”. Ik heb me prima vermaakt op de bruiloft.
De dag na de bruiloft hebben we met z’n allen alles weer opgeruimd. Lacey werd in paniek opgebeld door een van de vrienden. Er was een schietpartij geweest in het uitgaanscentrum waar wij de dag voor de bruiloft waren geweest. Een goede vriend van Josh verbleef daar in een hotel. Er waren vier doden en achttien gewonden, jeej Amerika. Na een paar telefoontjes en appjes bleek dat er geen bekenden gewond waren geraakt, gelukkig. Wel konden sommige mensen tijdelijk hun hotel niet uit vanwege het onderzoek.
Later die dag was het tijd om naar mijn volgende bestemming, Nashville, te rijden. Ik kwam laat in de avond aan en besloot daarom maar niet meer de stad in te gaan.
De volgende dag ben ik wel de stad in gegaan. Wat was dat een fantastische stad! De hele stad is gebaseerd op countrymuziek. Hier vind je dan ook de Country Hall of Fame. Overal waar je loopt, zijn kroegen met live countrymuziek. In elk winkeltje kun je cowboylaarzen en cowboyhoeden kopen. Niet alleen de muziek, maar ook de felgekleurde borden en de straatdecoratie maken het bijzonder om doorheen te lopen.
Ik heb niet veel met countrymuziek, maar ik moest toch even naar de Country Hall of Fame. Hier vind je veel gitaren, kleding, prijzen en oude notitieboekjes van veel bekende countryartiesten. Ook vond je hier Elvis’ oude auto en gouden platen. Erg leuk om even doorheen te lopen.
Na een dagje Nashville verkennen, was het weer tijd om verder te gaan.
Next stop: Hawaii.
Cheers,
Maritha
